Autre Monde – Rodolphe i Magnin.

Trochę pewnie dlatego że się starzeję a może tylko dlatego że robię się sentymentalny – głównie jednak z powodu porządków w pudłach, przypomniałem sobie parę komiksów i serii które czytałem zaczynając przygodę z komiksem jakieś 20 lat temu. Ostatni pomysł Ongrysa z głosowaniem na komiks który można wydać tylko wzmocnił moją chęć powrotu do tych staroci i czasów w których je czytałem. Poza tym przyda mi się motywacja do zrobienia większej ilości wpisów. Postaram się w ciągu najbliższych dwóch czy trzech miesięcy publikować w każdy weekend jeden wpis. Szykujcie się więc na serię wpisów o takich paździerzach jak Klątwa siedmiu zielonych kul, Kroniki Panchrysii, Poranek spalonych całunów, Gorn, Śluzy nieba, Galfalek, Altor czy Anita Bomba.

Na początek Inny świat autorstwa Rodolphe i Magnin.  Inny świat  (L’Autre Monde) to komiks który wspominam naprawdę dobrze z zamierzchłych czasów. Głównych atut to grafika Florence Magnin, bardzo oniryczna i bajkowa, doskonale pasująca do opowieści jaką napisał skądinąd dobrze znany scenarzysta Rodolphe.

Winieta Florence Magnin z głównymi bohaterami Innego Świata.

Roland Korsarz

H.G. Oesterheld zdobył uznanie w Europie jako scenarzysta Eternauty i Mort Cindera. Publikacji w Europie doczekały się również inne jego komiksy, Ernie Pike czy Sierżant Kirk okazały się nie ustępować jakością najbardziej znanym dziełom scenarzysty. Argentyński twórca stworzył dziesiątki, jeżeli nie setki historii które pozostały nieznane na naszym kontynencie. Niektóre z nich są sukcesywnie publikowane przez włoskich wydawców. Nie wszystkie komiksy Oesterhelda zasługują na uwagę ale jest seria która nigdy nie doczekała się edycji na starym kontynencie mimo tego że absolutnie zasługuje na uwagę. Roland, el corsario to przygodowa historia z gatunku opowieści pirackich, pełna przygód, walk, zdrad i mordów. Mimo tego że Roland korsarz to opowieść gatunkowa Oesterheld pokazał jak można taką opowieść podnieść na wyższy poziom nie tracąc przy tym jej walorów rozrywkowych. Strona graficzna serii również ma spory wpływ na pozytywny odbiór opowieści w czym niemała zasługa José Luis García Lópeza, ilustratora pierwszych 27 odcinków cyklu.

Mistrz Aldo Di Gennaro

Aldo di Gennaro to kolejny z włoskich artystów komiksowych który koncentrował się bardziej na tworzeniu ilustracji niż dzieł stricte komiksowych. Opublikował zaledwie kilka opowieści w prasie komiksowej a popularność zdobył tworząc okładki i ilustracje dla prasy i wydawców komiksowych, między innymi dla Sergio Bonelli Editore. Szkoda że nie zilustrował więcej komiksów bo jego rysunki to główny atut opowieści Il Maestro (Mistrz), odcinkowej serii przygodowo- fantastyczno- kryminalnej wznowionej niedawno w zbiorczej edycji a oryginalnie opublikowanej w odcinkach w piśmie dla dzieci Il Corriere dei Ragazzi.

Nippur z Lagash

Nie kojarzę zbyt wielu komiksów których akcja osadzona jest w starożytności, przynajmniej tej wybiegającej poza schematy Grecji i Rzymu. Spadkobiercy Słońca Didiera Convarda to jeden z nielicznych wyjątków jakie przychodzą mi do głowy. Są też Podboje wydane przez Egmont, ale lepiej dla wszystkich jeżeli szybko zapomnimy o tej produkcji. Robin Wood sięgnął po tą tematykę tworząc pulpową serię Nippur z Lagash. I ten cykl, pełen przygód, walk, niespodziewanych zwrotów akcji czy epickich wojen to wciągająca lektura której raczej nie uświadczymy w naszym kraju, bo kto zaryzykuje publikację zupełnie nieznanej pulpowej serii liczącej sobie kilkaset odcinków, zilustrowanej przez twórców praktycznie nieznanych w naszym kraju.

Caza Kroniki Zatrzymanej Ziemi

Phillipe Caza to członek starej gwardii komiksowej, aktywny od lat siedemdziesiątych. Jego zainteresowania to głównie fantastyka i horror, choć znane w Polsce Sceny z życia osiedla mają zacięcie obyczajowe. Największą jednak częścią jego twórczości jest cykl komiksów których akcja osadzona jest na Ziemi zniszczonej apokaliptyczną katastrofą która zatrzymała ruch obrotowy planety, sprawiając że ta podzieliła się na dwie części. Na jednaj panuje wieczna noc i nocne stwory rodem z horroru podczas gdy na drugiej próbują przetrwać resztki ludzkości walcząc z palącym słońcem i innymi przeciwnościami losu. Granica między tymi strefami przebiega gdzieś na środku Atlantyku. Opowieści osadzone w uniwersum Zatrzymanej Ziemi Caza tworzył przez lata a ich jakość oscylowała od bardzo dobrej do przeciętnej. Mimo wszystko jest to cykl warty uwagi, przede wszystkim ze względu na grafikę ale także na same historie, szczególnie w zbiorku L’Age d’ombre, który jest moim ulubionym albumem Cazy. No i oczywiście jest to lektura obowiązkowa dla fanów opowieści post apokaliptycznych.

Czarny kryminał – Sam Pezzo

Opowieści noir o prywatnych detektywach to nawet w komiksie temat zgrany do szczętu i mierzenie się z nim to wyraz nadzwyczajnej odwagi, albo głupoty. Włoski rysownik i scenarzysta Vittorio Giardino zmierzył się z tematem na początku swojej kariery i nie poniósł porażki, przynajmniej nie do końca.

Jodorowski – Przygody Alefa Thau

W Polsce opublikowano już niemal wszystko co napisał Alejandro Jodorowski, zadziwia mnie tylko dlaczego dotąd nie znalazł się chętny na wydanie Przygód Alefa Thau, jednej z najlepszych serii scenarzysty powstałej na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. W przeciwieństwie do wielu późniejszych dzieł scenarzysty ta seria zachodwuje równowagę między ciekawą akcją a tak lubianymi przez Jodorowskiego mistycznymi rozważaniami. Oryginalne ilustracje autorstwa Arno to kolejny atut tego komiksu. Tym dziwniejsze że nie tylko nikt nie planuje wydać cyklu w Polsce ale także nikt o nim nie wspomina w naszym kraju. A jest to jedno z nielicznych już dzieł scenarzysty niewydanych w Polsce a naprawdę warte uwagi nie tylko ludzi którzy są jego zatwardziałymi fanami.

Dino Battaglia przede wszystkim ilustrator

Dzisiaj wpis o Dino Battaglii, rysowniku zupełnie nieznanym w Polsce, w dodatku długi jak diabli, więc klikasz na własną odpowiedzialność.

Franz – Poupée d’ivoire

Nie miałem wielkich oczekiwań otwierając pierwszy tom tej serii, spodziewałem się klasycznego historycznego zapychacza, a i tak Franz zdołał mnie zaskoczyć. Na pewno nie spodziewałem się historycznej komedii osadzonej w Azji Środkowej i Chinach za czasów dynastii Tang. Akcja komiksu gna do przodu, żarty sypią się co chwila a całość dostarcza dobrej choć niewymagającej rozrywki.

Napoleone Paolo Bacilieri

Paolo Bacilieri to jeden z klasyków współczesnego komiksu włoskiego, choć w Polsce jest raczej anonimowy. Ja też nigdy nie zaryzykowałem zakupu jego komiksów, choć przewijał się w kręgu moich zainteresowań już od połowy lat dziewięćdziesiątych, kiedy zauważyłem jego Barokko w katalogu Castermana. Ale dopiero teraz moje zainteresowanie zaowocowało kupnem komiksu tego autora.