Miecz Ardeńczyka

Komiks fantasy z antropomorfizowanymi bohaterami i kolorowym światem któremu zagraża odwieczne zło brzmi bardzo dobrze. Jeżeli dodamy do tej mikstury odrobinę humoru i erotyki oraz przygody, wydaje się że przepis na sukces mamy gotowy. Nic z tych rzeczy, L’Epée d’Ardenois to rozczarowujący komiks. Przede wszystkim, seria wydaje się zbyt krótka, akcja zbyt pośpieszna. W komiksach fantasy budowanie świata i postaci jest równie ważne jak akcja a tutaj tego ewidentnie brakuje. Cała intryga, dopracowana i skomplikowana, z zaskakującym zwrotem akcji dodanym do smaku, zostaje opowiedziana w standardowych czterech albumach. Szczerze mówiąc zakończenie serii zaskoczyło mnie swoją szybkością. Komiks przypomina nie rozrywkę ale wyścig z punktu A do B, poprowadzony najkrótszą drogą.

Reklamy

Serpieri – Opowieści z Dzikiego Zachodu

Zarzekałem się że dam sobie spokój z Serpierim po Opere Prime ale przypadek zdecydował inaczej. Miałem mieszane uczucia po sześciu tomach poprzedniej serii. Przypadkowo jednak skusiłem się na jeden tom Storie del West – album szósty Donne di Frontiera. Komiks zawiera dwie opowieści, raczej krótką Tre donne alla frontiera i dużo dłuższą historię John and Mary, Mary and John. Jeżeli pierwsza z nowelek jest dość przeciętną choć przyzwoitą opowiastką z Dzikiego Zachodu to John and Mary to całkiem niezła historia dwójki życiowych rozbitków osadzona w westernowej konwencji. Niestety większość pozostałych nowelek w serii Storie del West przypomina jakością Tre donne alla frontiera (Trzy kobiety na pograniczu).

 

Serce Telenki

Kiedy kupowałem Berceuse assassine nie słyszałem wcześniej o seriach Spirou czy Soda, nazwiska Meyer czy Tome absolutnie nic mi nie mówiły. A komiksy takie jak Undertaker czy XIII Mystery które zilustrował Ralph Meyer były pieśnią odległej przyszłości. Komiks kupiłem z jednego powodu, klimatycznej grafiki, szczególnie okładki pierwszego tomu. I w zasadzie zakup mnie nie zawiódł. Trylogia Zamordowana Kołysanka to kawal niezłego komiksu noir osadzonego w klimatach klasycznych dla gatunku czyli USA. Tome stworzył ciekawą choć niezbyt oryginalną historię I potrafił zapewnić napięcie umiejętnie grając kliszami gatunku czarnego kryminału.

Czerwonobrody

 

Komiksy pirackie nie przyjęły się w Polsce tak dobrze jak inne gatunki komiksowe, choćby nawet western. Dlatego raczej małe szanse widzę dla publikacji w naszym kraju klasyki gatunku autorstwa Charliera, którego inny gatunkowy tasiemiec, Blueberry cieszył się sporym sukcesem i w Polsce. Barbe-Rouge to seria która ukazywała się przez niemal pół wieku, od 1959 roku do roku 2004. Opowieść o losach Czerwonobrodego i jego załogi to komiks pełen wydarzeń, zwrotów akcji, walk, tajemnic i intryg, czyli dokładnie to czego można się spodziewać po komiksie pirackim.

Bar Joego

 

Munoz i Sampayo uzasadnione uznanie zdobyli tworząc wspólnie serię opowieści o byłym policjancie i prywatnym detektywie zatytułowaną Alack Sinner. Tytułowy bohater był typowym detektywem w czarnym kryminale ale sama historia miała w sobie tyle zrozumienia dla ludzkiej natury i literackiego zacięcia że stała się z biegiem lat jednym z klasyków gatunku na którym wzorowali się inni twórcy. Pierwsza historia cyklu, zatytułowana Rozmowa z Joe, rozgrywała się w nowojorskim barze w którym przesiadywał główny bohater. Niebawem jednak opowieści z baru Joego usamodzielniły się i powstała seria momentami nawet lepsza niż jej ikoniczny i bardziej znany protoplasta.

Gérard Dewamme J-C Servais Tendre Violette

Dawno temu przeczytałem książkę historyczną Montaillou. Wioska heretyków 1294-1324 Emmanuela Le Roy Ladurie. Napisana na podstawie akt Świętej Inkwizycji powstałych podczas procesu heretyków w tytułowej wiosce. Przede wszystkim opisywała życie codzienne wieśniaków w średniowiecznej Francji w całej jego rozciągłości i skomplikowaniu. Tendre Violette to komiks który jest bardzo podobny w duchu, pokazując jak niewiele zmieniło się w życiu ludzi od czasów średniowiecza, i jak niewiele zmienili się ludzie.

Thomas Noland

Do serii Thomas Noland podszedłem dawno temu raczej podejrzliwie, nazwisko scenarzysty nic mi nie mówiło a rysownika znałem jako ilustratora opowieści przygodowych i historycznych w klasycznym stylu. Przeczytałem tą serię głównie z tego względu że w miejscowej bibliotece wypożyczyłem wszystkie interesujące mnie komiksy i przyszedł czas na listę rezerwową. Mimo tego że Thomas Noland to seria dość dziwna i eklektyczna muszę powiedzieć że zapadła mi w pamięć bardziej niż wiele innych komiksów stworzonych przez bardziej uznanych twórców i w bardziej mi odpowiadających konwencjach.

Hugo Pratt Skorpiony Pustyni

Skorpiony Pustyni to komiks przygodowy bardzo bliski Prattowi, jego źródłem  są wspomnienia z młodości twórcy spędzonej podczas drugiej wojny światowej w Etiopii. Skorpiony to również seria która ma wiele wspólnego ze sztandarowym dziełem Pratta, czyli Corto Maltese. Cush, postać z Etiopików, pojawia się w Skorpionach i dostarcza informacji o losach Corto Maltese który miał zaginąć podczas wojny domowej w Hiszpanii. Przede wszystkim jednak Koinsky, główny bohater komiksu ma wiele wspólnego z tytułowym marynarzem z najbardziej znanego cyklu Pratta. Skorpiony Pustyni to jednak przede wszystkim seria przygodowa z wartką akcją umiejscowioną od Libii poprzez Egipt i Sudan aż po Etiopię i Somalię.

Nestor Burma: Mgła na Moście Tolbiac

Mgła na Moście Tolbiac Tardiego i Leo Maleta to nie jest co prawda pierwsza opowieść z serii ani wedle chronologii cyklu ani powstania poszczególnych tomów, niemniej jest to bardzo dobry punkt startu do przygody z serią Nestor Burma. Wszystko co najlepsze i charakterystyczne w pisarstwie Maleta jest w tej historii obecne. Może a trzecim razem komiksy Tardiego przyjmą się w Polsce bo ta seria zasługuje na to jak żadna inna. Nawet mimo tego że Tardi w tej serii gra drugie skrzypce.

Sergio Toppi – południowoamerykańskie skarby

Toppi tworzył głównie krótkie nowelki komiksowe, w większości przypadków zilustrowane w czerni i bieli. Niekiedy jednak odchodził od tej reguły tworząc dłuższe, często kolorowe, historie. Dwa takie pełnometrażowe albumy, La Leggende di Potosi i Il Tesoro di Cibola prezentują się naprawdę ciekawie. Łączy je nie tylko forma ale też miejsce w którym osadzono ich akcję. Oba komiksy rozgrywają się w Ameryce Południowej w epoce podboju tego kontynentu przez Hiszpanię.